We're going to Ibiza

Soms zijn er van die dagen dat de uren je voorbij vliegen, de werkstapel alleen maar groter wordt en als je dan aan het einde van de dag gebeld wordt voor een opdracht denkt: oh nee....ook dat nog!


Wetende dat 75% van de telefoontjes die Studio Bien krijgt niet doorgaan maak ik me daar zelden druk om, maar op het moment dat je om 22.30 met een tv producer aan de lijn zit om details door te spreken voor een opdracht die 1 dag later plaats vindt dan weet je dat het serieus is. Dat gesprek was woensdagavond en vrijdagochtend om 13.00 moest ik in de tv studio aanwezig zijn.


Woensdag nacht ontving ik de eisen, de ideeën, logo's en de inspiratieplaatjes van de producent. Als alle inspiratieplaatjes die je krijgt doorgestuurd, van eerste klas bodypainters zijn op het wereldkampioenschap bodypaint, gemaakt in 6 uur met vaak 2 painters: dan is het jouw taak om een opdrachtgever uit te leggen dat dit gewoonweg niet mogelijk is binnen 1 dag, ongeacht hoeveel ervaring je ook hebt of hoe goed je ook bent. Het is tevens je taak voor te leggen wat wel mogelijk is en daarbij al je ervaring te gebruiken om de opdrachtgever gerust te stellen in wat er wel mogelijk is. Maar eerlijk duurt het langst en liever een klant die zijn verwachtingen bijstelt en positief verrast is dan andersom.


Op donderdag maakte ik t ontwerp waarin zeker de volgende dingen in moesten komen: de ibiza sfeer, feestende mensen, verliefd koppel, vogels, zonsondergang, palmbomen en het logo. Het logo en de goedgekeurde plaatjes werden donderdagavond bewerkt en uitgeplotterd voor het juiste effect. En ik regelde een assistent ten goede van de paint.


Graag ben ik altijd eerder aanwezig op een opdracht zodat ik alles kan doorspreken met de producent/opdrachtgever. Aangekomen in de studio bleek dat het niet ging om het eindresultaat maar om 't werken zelf. Dat maakte het een stuk lastiger. Niet alleen omdat ik of mijn assistent niet in beeld mocht komen (behalve mijn werkende hand) was het enige licht afkomstig van de twee studiolampen. Dit betekende ook dat het model maar op 1 spot mocht staan en dat was direct voor de camera.


Een klein half uur later maakte ik kennis met mijn model voor die dag: Cath Luyten een Belgische presentatrice. Zonder ervaring heeft zij de gehele dag op dat kleine stukje gestaan en onderging ze de gehele bodypaintervaring zonder mokken. Op zich al een hele prestatie, dat het ook nog eens leuk en gezellig was vindt ik des te knapper.


De paint zelf ging moeizaam, mijn assistent kon zich niet begeven in de camera richting dus heeft ze zich nuttig gemaakt tot het schoonmaken van de penselen en het aangeven ervan. Het niet kunnen door schilderen (vanwege meerdere opnames of herhaalde bewegingen voor t beeld) gaf een behoorlijke weerslag op mijn humeur. Het uit de weg gaan van de camera die pal voor Cath stond en tevens elke beweging letterlijk volgde die ik nam kostte behoorlijk veel energy. En dan heb ik het nog niet eens over het feit dat ik niet recht tegenover het model kon staan om de beschilderingen aan te brengen. Zelfs de eyeliner werd aangebracht vanaf de zijkant van Cath.


Uiteindelijk na 7 uur (!) gepaint te hebben stond alles erop maar moest Cath zelf nog aan het werk voor de laatste beelden en fotografie. En wat een prachtresultaat, niet zozeer mijn werk want dat is slechts in mate te zien in het filmpje, maar de manier van filmen en de opzet van het beeld. Respect voor dit topteam die dit zo in elkaar heeft gezet. Want ondanks mijn humeur en het verloop van deze opdracht is dit een regelrechte reclame voor ons vak. Het respect voor onze kunst is zeer serieus genomen door deze mensen, het hele team en dit tv kanaal.


Voor ons bodypainters is dit weer een goed leer om niet altijd van het ergste uit te gaan maar ook verder te kijken dan het ontwerp. Wat is t doel van deze opdracht, wat moet er bereikt worden? Want wat voor ons zo vanzelfsprekend is (string, werkruimte, licht etc.) is voor de opdrachtgever vaak vreemd. En wat voor de opdrachtgever (in dit geval tv) vanzelfsprekend is (miniatuurbeelden, minimaal licht etc.) denken wij niet over na. Dat betekend voor mij dat ik een volgende keer ook zal vragen wat er precies gefilmd gaat worden en niet zal vloeken over de zoveelste keer struikelen over het camerablok............bij nader inzien kan ik dat niet echt beloven ;)


Een blik in de studio. Aan het einde van de camerarails en onder de hangende lamp was de spot waar Cath 7 uur gestaan heeft en waar ik omheen heb gedarteld. Cath staat nu nog twee stappen naar achteren.

Reactie schrijven

Commentaren: 3
  • #1

    De Buck Claude (maandag, 23 februari 2015 21:06)

    Je hebt dat knap gedaan. en geduld is een schone deugd zowel voor model als voor de painter.
    Ook respect voor je model die zich daar letterlijk bloot geeft is belangrijk en dikwijls geappercieerd.
    En ik hou ook zo van bodypainten wordt nog steeds onderkent, maar komt steeds meer in beeld.
    Ik blijf je ook volgen, knap bezig.


    M.V.G.
    Claude



  • #2

    Jeff Ceuppens (dinsdag, 24 februari 2015 07:13)

    Prachtich werk Sabine.
    Congrats aan het ganse team !

  • #3

    R.PdP (woensdag, 25 februari 2015 10:48)

    Lekker. Bezig Bien❤️